De moderne rederijkers

In de 21ste eeuw zijn er nog steeds verschillende rederijkerskamers actief in Vlaanderen en Nederland. Deel uitmaken van een hedendaagse rederijkerskamer gaat vandaag de dag nog steeds gepaard met een zeker prestige, al is het fenomeen doorheen de jaren minder exclusief geworden. Zo zijn vrouwen wel toegelaten in de kamers en is er ruimte voor wetenschappelijk en academisch onderzoek. Ook het landjuweel werd in de twintigste eeuw nieuw leven ingeblazen met het Landjuweel Festival.

Meer informatie over hedendaagse rederijkerskamers, vind je bij het Internationaal Verbond van Kamers van Rhetorica.

De geest van de rederijkers overleeft echter niet alleen in de moderne kamers. Een aantal dichtvormen die populair waren bij de rederijkers worden ook nog beoefend door hedendaagse Nederlandstalige dichters.

Een mooi voorbeeld daarvan is de 'sonnettenkrans'. Een sonnettenkrans is een reeks van precies vijftien sonnetten met strenge vormeisen. Van de veertien sonnetten is steeds de slotregel de beginregel van het eerstvolgende sonnet, en de slotregel van het veertiende sonnet is gelijk aan de beginregel van het eerste sonnet. Het vijftiende sonnet (het meestersonnet geheten) moet zijn samengesteld uit de beginregels (of eindregels) van de eerste veertien sonnetten in de juiste volgorde.

Giro giro tondo, het Poëziegeschenk van 2015, geschreven door Ilja Leonard Pfeijffer had de vorm van zo een sonnettenkrans. Je kan de volledige sonnettenkrans nog nalezen en -beluisteren op de website van Poetry International.