terug

Geert van Istendael en Maud Vanhauwaert over droevigheid en poëzie tijdens de VSB-special van het Poëzie Rendez-Vous

Op 13 januari 2016 waren Maud Hauwaert en Geert van Istendael te gast in Poëziecentrum voor het Poëzie Rendez-Vous. Het was een speciale aflevering in het kader van de tournee die genomineerden voor de VSB-Poëzieprijs 2016 maakten. Die VSB-special is een samenwerking van Poëziecentrum, Poetry International en het VSB-Fonds.

Sarah Vankersschaever (De Standaard, Poëziekrant) gaat met beide dichters in gesprek over hun genomineerde werk: Het was wat was van Van Istendael en Wij zijn evenwijdig van Vanhauwaert. Die laatste sleepte uiteindelijk de VSB Poëzieprijs in de wacht.

In dit fragment vraagt Vankersschaever of verdriet evolueert doorheen de tijd en hoe poëzie daar op inspeelt. Van Istendael stelt dat poëzie nooit vragen mag beantwoorden, maar ze vooral moet oproepen. Vanhauwaert spreekt over de schoonheid van droefheid en dat poëzie, door verdriet op te roepen, tegelijkertijd ook troost biedt.

Type
bewegend beeld
Onderwerp
Maud Vanhauwaert
Geert Istendael, van
Bewaarinstelling
Poëziecentrum
Datum van creatie
13.01.2016
Maker
Poëziecentrum
Materiaal/Afmetingen
3 min. 28 sec.
Rechten
Geen Creative Commons - Alle rechten voorbehouden
Tags
Poëzie Rendez-Vous, Sarah Vankersschaever, VSB Poëzieprijs