Een allemansgek is volgens Van Dale een sukkel die door iedereen voor de gek gehouden wordt of iemand die het slachtoffer is van zijn eigen goedheid. Dat laatste is een prettige, ironische bijkomstigheid, want de dichter kan zich als ieders kloon voordoen. Omdat zijn biografische 'ik' niet langer overeenstemt met dat van de dichter -die door de mond van tal van personages 'ik' kan zeggen- kan hij zich ook letterlijk alle mogelijke vrijheden toedichten. Zelfs de morele vrijheid om zicht te verplaatsen in lieden van discutabel allooi als de moordzuchtige dominee András Pandy of een wat ranzige would-be Petrarca die een blauwtje loopt bij een 'streetwise' Lore. Hij kruipt in andermans huid, maar blijft in zijn eigen ziel.
Door op die manier te handelen, komt Gruwez natuurlijk toch in de buurt van een soort absoluut 'ik' dat mogelijk juist door zijn absolutisme ophoudt een ik te zijn. Daarnaast wijst Allemansgek (De Arbeiderspers, 2004) op het heikele en het hachelijke van die onderneming: de dichter blijft, geheel conform het cliché, toch de risee van zijn omgeving.
terug
Allemansgek - Luuk Gruwez
- Type
- boek
- Onderwerp
- Luuk Gruwez
- Bewaarinstelling
- Poëziecentrum
- Datum van creatie
- 00.00.2004
- Maker
- De Arbeiderspers
- Rechten
- Geen Creative Commons - Alle rechten voorbehouden