De familie Van den Bremt

kind.png
fong.jpg
schurmans.png

Stefaan van den Bremt werd tijdens Wereldoorlog II geboren op 12 oktober 1941. Hij was de tweede zoon van Fritz Leo Jozef Van den Bremt (1911-1987) en Paula Bertha Joanna Van den Eynde (1914-2004).

Op stellig verzoek van zijn dooppeter, 'peetje Fong' was Stefaan van den Bremt voorbestemd om gedoopt te worden als 'Alfons', maar met de nodige overredingskracht wist Stefaans moeder te bekomen dat hij als doopnaam Etienne zou krijgen, naar een neefje dat kort na zijn geboorte gestorven was.

In het voorlaatste jaar van de humaniora - de poësis - in het Sint-Jozefscollege in Aalst kreeg Etienne les van pater Marcel Schurmans s.j., die hem wees op het feit dat via allerlei taalkundige transformaties, Etienne afgeleid was van het Griekse Stefanos. Vanaf dan werd 'Stefaan' zijn roepnaam en later ook zijn literair pseudoniem.

Stefaan van den Bremt had nog twee broers, Leo (1939-1969) en Paul (1952) en ook een zus, Rita (1945).

Leo van den Bremt trad na een studie ingenieur-architect in bij de orde van de jezuïeten, die hem na een jaar noviciaat naar een college in Kikwit (Congo) stuurden als leraar wiskunde en wetenschappen. Hij kwam na een ongeluk jong om toen hij op verlof was van zijn missiepost.

Vragen
(aan Leo)

[...]
Nu nog spreek je me tegen
in mijn eigen woorden.
Wat op mijn lippen ligt
neem jij terug. Ben je
de Vis die in het diep,
daglichtschuw, verschiet?
[...]

Stefaan van den Bremt

zus.png
leo-2.png
leo-3.png
tante.png

Een opmerkelijke figuur binnen de familie van den Bremt was tante Pauline. Strikt genomen was Maria Paulina Geyst een oud-tante van Stefaan van den Bremt, ze was immers de zus van zijn grootmoeder, 'meetje Fine'. Ze trouwde met Franciscus 'Sooi' De Vos, maar werd al snel weduwe. Een van haar zoons, Valéry, zou later omkomen in het concentratiekamp Buchenwald.

Tante Pauline, een eenvoudige volksvrouw, hielp de moeder van Stefaan van den Bremt om het huishouden te bestieren en had in het bijzonder een zwak voor de kleine Stefaan.

[...]
Zo mooi, een droom, half echt en half gelogen,
staart zij voortaan onder dat hoge kapsel
naar 't wit dat haar verblindt. Betrapt ze,
met deze voor mijn blik gesloten ogen
die mij onthouden wat ze haast blootgaven,
het zwart dat ze diep in zich had begraven?
[...]

Stefaan van den Bremt

Voor de informatie op deze pagina mochten we gul plukken uit de autobiografische aantekeningen die Stefaan van den Bremt aan het schrijven is.